Czynniki chłodnicze

Od czasu wejścia w życie Protokołu montrealskiego w 1989 r. produkcja i zużycie substancji zubożających warstwę ozonową (CFC, HCFC, halony) spadły o ponad 97 procent.

Jako zamienniki substancji SZWO zostały wprowadzone wodorofluorowęglowodory (HFC) i są one najczęściej stosowane jako czynniki chłodnicze w branży chłodnictwa i klimatyzacji. Chociaż zamienniki te nie uszkadzają warstwy ozonowej, charakteryzują się bardzo wysoką wartością współczynnika globalnego ocieplenia (GWP) lub ekwiwalentu CO₂ (CO₂e), który przewyższa potencjalnie szkodliwy dla klimatu potencjał GWP dwutlenku węgla (CO₂) od 1400 do 15 000 razy. Poprawka z Kigali, która weszła w życie w styczniu 2019 r. i stanowi uzupełnienie zakresu Protokołu montrealskiego o HFC, ma na celu zmniejszenie produkcji i zużycia tych szkodliwych dla klimatu substancji o 85% do 2045 r.

Współczynnik GWP lub ekwiwalent CO₂ określa, w jakim stopniu dana substancja – w okresie 100 lat – przyczynia się do globalnego ocieplenia, przyjmując jako substancję odniesienia CO₂ o wartości GWP = 1. Na rynku europejskim dostępne są już różne bardziej przyjazne dla klimatu czynniki chłodnicze, począwszy od substancji HFC o niższym współczynniku GWP, hydrofluoroolefin (HFO), mieszanin HFC-HFO aż po naturalne czynniki chłodnicze (takie jak amoniak, propan, CO₂, woda czy powietrze).

Jednak dyskusje dotyczące wpływu czynników chłodniczych na klimat bardzo często charakteryzują się pewną dozą abstrakcji. Aby temu zaradzić, opracowaliśmy bardzo proste narzędzie obliczeniowe, które nazwaliśmy „kalkulatorem czynników chłodniczych”, aby zobrazować wpływ emisji wybranych czynników chłodniczych na klimat w oparciu o ich przelicznik na stosowne ilości CO₂. Pozwoli to porównać te dane z odpowiadającymi im powszechnie dostępnymi danymi wynikającymi ze skutków innych codziennych działań, takich jak jazda samochodem, przelot samolotem czy zużycie energii elektrycznej przez żarówki LED.